என் மடியில் உட்கார்! உன்னை பாதுகாக்கிறேன்.

         

         இங்கே பாருங்கள், துவாரகாமாயீ இந்த மசூதியே.  இது நம்முடைய, நமக்கே சொந்தமான துவாரகாமாயீ.   இவளுடைய மடியில் நீர் அமரும்போது ஒரு   குழந்தையைப் போல உம்மைப் பாதுகாக்கிறாள்; பயத்திற்கு மனத்தில் இடமேயில்லை.

        இந்த மசூதி மாயீ கிருபையே உருவானவள்;  எளியவர்களின் தாய்! யார், எவ்வளவு பெரிய ஆபத்தில் மாட்டிக்கொண்டாலும், அங்கேயே அப்பொழுதே காப்பாற்றுவாள்! இவளுடைய மடியில் ஒருமுறை அமர்ந்தவர் எல்லா சங்கடங்களி­ருந்தும் விடுபட்டுவிடுகிறார். இவளுடைய நிழ­ல் வாழ்பவர் சுகத்தையும் சாந்தியையும் அளிக்கும் சிம்மாசனத்தில் உட்கார்ந்தவராவார்.

         இதுதான் அந்த துவாரகை; துவாராவதீ

    

சாயி சத்சரிதம் அத்:  22 – 47- 51