நரசிம்ம சுவாமி சேலத்தில் வாழ்க்கை
வீட்டிலேயே
ஆசிரியரை வரவழைத்து பாடம் கற்பித்தச் சிறுவனை பள்ளியில் சேர்த்தனர் . நரசிம்மர்
மற்றச் சிறுவரைப் போல அல்லாமல் மிகவும் புத்திசாலியாகவும் , துறுத்துறுப்பானவராகவும் இருந்தார் . பள்ளியில
கூறப்பட்ட பாடங்களில் இருந்த அப்பியாசங்களை தானே சோதனை செய்து பார்த்தால் ஒழிய
நம்ப மறுத்தார் . நமக்குத் தெரியாத , புரியாத , நம் அறிவுக்கு
அப்பாற்பட்டதை தெரிந்து கொள்ள முயன்றார் . உலக நிகழ்வுகளை படிக்கத் துவங்கியவர்
மனதை அமைதி இன்மை ஆக்ரமித்தது .
இயற்கையிலேயே உடல் வலிமை
கொண்டிருந்தவர் புதுமையாக எதையேனும் செய்ய நினைத்தார் . தன்னை சுற்றி உள்ள
நண்பர்கள் சோம்பேறித்தனமாக , துடிப்பின்றி
, எந்த பிரச்சனைக்கும் முடிவு காண
முடியாமல் தவித்தபடி இருந்ததைக் கண்டார் . ஆகவே அவர்களுடன் தாமும் சேர்ந்து
இருந்தால் எங்கே தாமும் அவர்களைப் போல ஆகிவிடுவோமோ என பயந்தார் . மந்தமாக இருப்பது
தற்கொலைக்கு சமம் என நினைத்தார் .
அவருடைய பெற்றோர்களான அங்கச்சியம்மாளும்
வெங்கடகிரி ஐயரும் அவரை பக்தி மார்க்கத்தில் வைத்து வளர்த்திருந்தனர் .
செல்வந்தர்கள் என்றாலும் தாராள மனம் படைத்தவர்கள் . தம் தோட்டத்தில் விளைந்த
தேங்காய் ,மாங்காய் போன்றவற்றை
தம் உபயோகத்துக்கென வைத்திருந்தது போக மீதியை நண்பர்கள் அக்கம்பக்கத்தினர் ,
வேலையாட்கள் என அனைவருக்கும் கொடுத்து
விடுவார்கள் . தம்முடைய வாழ்வில் பின்னாளில் அது குறித்துக் கூறிய நரசிம்மசுவாமி
தன்னுடைய தாயாரிடம் இருந்தே ஒருவர் தன வாழ்வில் கடைப் பிடிக்க வேண்டிய சமூக தர்மத்தை
தாம் கற்று அறிந்ததாகக் கூறினார் .
நரசிம்மசுவாமியின் தந்தை பக்தி
மார்க்கத்தில் மிகவும் ஈடுபாடு கொண்டு இருந்ததினால் மாலை வேளைகளில் நண்பர்கள் ,
அக்கம்பக்கத்தினர் வேலையாட்கள் என
அனைவரையும் அழைத்து ராமாயணம் , மகாபாரதம்
போன்ற காவியங்களில் இருந்து சில பகுதிகளை படித்துக் காட்டி சொற்பொழிவு ஆற்றுவார் .
அது போல பண்டிகை நாட்களிலும் சாதுக்கள் , சன்னியாசிகளை வீட்டிற்கு அழைத்து சொற்பொழிவு ஆற்றுமாறுக் கூறுவார் .
ராமாயணம் , மகாபாரதம் போன்ற
காவியங்களில் இருந்து எடுத்த காட்சிகளைக் கொண்டு கலை நிகழ்ச்சிகளை நடத்துவார் .
அதனால் அவற்றை எல்லாம்
பார்த்துக் கொண்டு இருந்த நரசிம்மசுவாமிக்கும் சாதுக்கள் , சன்னியாசிகளின் மீது தன்னை அறியாமலேயே ஒரு ஈடுபாடு
ஏற்பட்டது . அனைவரும் அந்த சாதுக்கள் , சன்னியாசிகளுக்குக் கொடுத்த மரியாதையை கண்டவருக்கு தாமும் அவர்களைப் போல
சாதுவாக , சன்னியாசியாக மாற
வேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றியது .
நரசிம்மசுவாமியின் தந்தை மூட
நம்பிக்கைகளைக் கொண்டவர் அல்ல. தம் மதத்தைச்
சாராதவர்களாக இருந்தாலும் முஸ்லிம்களையும் தம் வீட்டில் நடைபெற்ற பஜனைகளில் ,
பூஜைகளில் கலந்துக்கொள்ள அழைப்பதில்
பாகுபாடே காட்டவில்லை . அது குறித்து பின்னர் நரசிம்மசுவாமி கூறிய பொழுது தம்முடைய
வாழ்வில் தூய்மையான வாழ்வை கடைப்பிடித்தத்தின் காரணம் தம்முடைய தந்தையிடம் இருந்து
அவற்றைக் கற்று அறிந்ததுதான் என்றார் .
1882 ஆம் ஆண்டில் அவருக்கு பூணூல் போடப்பட்டது . காயத்ரி
மந்திரத்தை தந்தை வெங்கடகிரி ஓத , வீட்டு
வைதீகர் சந்தியாவந்தனத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தார் . தினமும் மூன்று வேளை சந்தியாவந்தனம்
செய்துகொண்டும் வேத பாடசாலையில் ருத்ரம் , சமகம் , ஸ்ரீசூக்தம்
போன்றவற்றையும் கற்று அறிந்தார் . பக்கத்து வீட்டில் இருந்த அலமேலு என்ற பெண்மணி
அவருக்கு விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமம் சொல்லிக் கொடுத்தார் .
நரசிம்மசுவாமியுடைய தாயார்
தினமும் துளசி செடிக்கு தண்ணீர் ஊற்றிய பின்னால் , பசுவுக்கு சிறிது உணவு தந்தபின்னரே உணவு அருந்துமாறு
அவரிடம் கூறி இருந்தாள். அதற்குக் காரணம் கேட்டபொழுது , மற்றவர்களுக்குக் கொடுக்காமல் தாம் உணவு அருந்துவது
பாவம் என்றாளாம் அங்கச்சியமாள் தினமும் ஏழைகளுக்கும் தானம் செய்வது உண்டு .
அப்படி ஒரு நாள் ஒருவருக்கு பிச்சை
போட்டதை, நரசிம்மர் கண்டித்தார் . அநத ஆள்
அதற்குத் தகுதியானவன் அல்ல என அவர் கூறியபோது , அவருடைய தாயார் அவரிடம் , ”நரசிம்மா,
தானம் கேட்டு வருபவன் தகுதியானவனா, இல்லை தகுதி இல்லாதவனா எனத் தீர்மானிக்க நமக்கு
உரிமை இல்லை . தானம் கேட்டு வரும் எவருமே கடவுளின் அவதாரமே , ஆகவே அவர்களுக்கு தானம் தருவது நமது கடமை” என்றாளாம் .
அது போலவே சமூகத்தினால் கீழ்
ஜாதியினர் , தீண்டப்படாதவர் என
ஒதுக்கப்பட்டவர்களுக்கும் அவருடைய தாயார் உதவி வந்தாள் . அது குறித்து பின்னர்
கூறிய நரசிம்மசுவாமி தம்மிடம் உள்ளவற்றை கொடுப்பவரே கடவுள். அதைச் செய்யாமல் அனைத்தையும் தன்னிடம்
வைத்துக்கொள்ள நினைப்பவர்கள் பேய்களுக்கு சமம் என்றார் . தனது தாயார் அங்கச்சியம்மாள்
கடைப்பிடித்து வந்த அந்தக் கொள்கையே கர்மயோகம் என்றார் . மனித ஜீவன்களை
சிவபெருமானாகக் கருதி அதை தம்முடைய வாழ்விலும் கடை பிடிப்பவர் ஆத்ம ஞானம்
பெற்றவர்கள் . அவர்களே புனிதமானவர்கள் என்ற தத்துவார்த்தமான உண்மையையும் புரிந்து
கொண்டார் .
அக்கம்பக்கத்தினர் உதவி கேட்டு
வந்த பொழுதெல்லாம் உதவ அவருடைய தாயார் தயங்கியதே இல்லை . ஒருமுறை அடுத்த வீட்டில்
இருந்தவள் சுகம் இன்றி இருந்த போது தம் வீட்டில் சமையலை முடித்துக் கொண்டு அவள்
வீட்டிற்குப் பொய் சமைத்து கொடுத்தவளிடம் நரசிம்மர் ”அம்மா
நீ சுயநலம் பிடித்தவளாக இருக்கின்றாயே . முதலில் அவளுக்கு சமைத்துப் போட்டுவிட்டு
வந்து அல்லவா நம் வீட்டில் சமைக்க
வேண்டும்” என்ற பொழுது அவருடைய தாயார் கூறினாராம் ,
”நான் அப்படிச் செய்து இருந்தால் அவர்கள் சாப்பிடப் போகும் முன், அந்தச்
சமையல் ஆறிப் போய்விடாதா ? ”. அந்த வார்த்தைகள் அவருடைய மனதில் ஆழப் பதிந்தன
.
அப்படிப்பட்ட விசாலமான மனது
கொண்ட தாயார் அவருக்கு குருவாக இருந்தாள் . பிற்காலத்தில் நரசிம்மசுவாமி தன்னைப்
பற்றி அதிகம் கூறிக் கொண்டது இல்லை . மாறாக தம்முடைய தாய் தந்தையின் வாழ்க்கை
நெறியும் தத்துவமும் தம்மை நல்ல முறையிலான வாழ்கையை அமைத்துக் கொள்ள எப்படி
எல்லாம் உதவின என்பதை அடிக்கடி கூறுவது உண்டு . சேலத்தில் பள்ளிப் படிப்பை
முடித்துக் கொண்டவர் மேல் படிப்பு படிக்க சென்னைக்குச் சென்றார் .
………தொடரும்
நரசிம்ம சுவாமி தொடர் பாகம் 1
No comments:
Post a Comment